اضافه بار پیشرونده

اضافه بار پیشرونده
روش اساسی تمرین با وزنه از اصل اضافه بار پیشرونده استفاده می کند که در آن عضلات با تلاش برای بالا بردن حداقل به اندازه توانایی خود ، بیش از حد بار می شوند. آنها با بزرگتر و قویتر شدن پاسخ می دهند. [35] با کسب قدرت و تحمل تمرین کننده ، این روش با وزنه های تدریجی سنگین تری تکرار می شود.

سایت شرط بندی با واریز مستقیم

با این حال ، انجام تمرینات در حد مطلق قدرت فرد (معروف به یک بالابر حداکثر) برای همه به جز باتجربه ترین تمرین کنندگان بسیار خطرناک تلقی می شود. علاوه بر این ، بیشتر افراد مایلند ترکیبی از قدرت ، استقامت و اندازه عضلات را ایجاد کنند. یک مجموعه تکراری به خوبی با این اهداف سازگار نیست. بنابراین تمرین کنندگان وزنه های سبک تر (حداکثر حداکثر) را با تکرار بیشتر ، برای خستگی عضله و تمام فیبرهای درون آن عضله ، بر اساس اصل اضافه بار پیشرونده ، بلند می کنند.

معمولاً هر تمرین تا حدی از کار افتادگی عضلانی ادامه می یابد. بر خلاف تصور عمومی ، این نقطه ای نیست که فرد فکر کند دیگر نمی تواند تکرار را کامل کند ، بلکه اولین تکرار است که به دلیل قدرت عضلانی ناکافی شکست می خورد. آموزش به شکست موضوعی بحث برانگیز است که برخی طرفداران آموزش عدم موفقیت را در همه مجموعه ها می دانند در حالی که برخی دیگر معتقدند که این امر منجر به تمرین بیش از حد می شود ، و آموزش فقط در آخرین تمرین را به شکست می دهد. [36] برخی از تمرین کنندگان توصیه می کنند مجموعه ای از تکرارها را درست قبل از رسیدن به حداکثر شخصی در یک زمان معین به پایان برسانند. آدرنالین و سایر هورمون ها ممکن است با تحریک بدن برای بالا بردن وزن اضافی (و همچنین تحریکات عصبی عضلانی که هنگام حالت "جنگ یا گریز" اتفاق می افتد ، زیرا بدن فیبرهای عضلانی بیشتری را فعال می کند) باعث افزایش شدت می شوند ، بنابراین " قبل از تمرین می تواند حداکثر وزن بلند شده را افزایش دهد.

تمرین با وزنه می تواند یک شکل بسیار م ofثر در تمرینات قدرتی باشد زیرا می توان تمرینات را انتخاب کرد ، و وزنه ها را دقیقاً تنظیم کرد تا با خیال راحت بعد از تعداد مشخصی از مجموعه ها و تکرارهایی که بیشترین تأثیر را برای فرد دارند ، هر گروه عضلانی را با خیال راحت از بین ببرد. سایر تمرینات تمرینات قدرتی فاقد انعطاف پذیری و دقتی است که وزنه ها ارائه می دهند.