غواصی فنی غواصی تفریحی

در غواصی فنی برای کاهش زمان فشرده سازی کلی. 

سایت شرط بندی با واریز مستقیم

غواصی فنی غواصی تفریحی است که بیش از حد معمول تفریحی پذیرفته شده است ، و ممکن است غواص را در معرض خطرات فراتر از خطرات معمول غواصی تفریحی قرار دهد و بیشتر در معرض آسیب جدی یا مرگ باشد. این خطرات ممکن است با مهارت ، دانش و تجربه مناسب و با استفاده از تجهیزات و روشهای مناسب کاهش یابد. این مفهوم و اصطلاح هر دو ظهور نسبتاً تازه ای هستند ، اگرچه غواصان قبلاً دهه ها در آن چیزی که امروزه معمولاً غواصی فنی نامیده می شود ، مشغول بودند. یک تعریف قابل قبول به طور گسترده این است که هر غواصی که در برخی از نقاط پروفایل برنامه ریزی شده انجام صعود عمودی مستقیم و بدون وقفه به هوای سطح از نظر فیزیکی امکان پذیر یا فیزیولوژیکی نیست ، یک غواصی فنی است. [36] این تجهیزات غالباً شامل گازهای تنفسی غیر از هوا یا مخلوط های استاندارد نیتروکس ، چندین منبع گاز و پیکربندی های مختلف تجهیزات است. [37] با گذشت زمان ، برخی از تجهیزات و تکنیک های توسعه یافته برای غواصی فنی به طور گسترده ای برای غواصی تفریحی پذیرفته شده است. [36]

غواص Rebreather که از یک غواصی 600 فوت (183 متر) برمی گردد
مخدر نیتروژن هنگام تنفس مخلوط نیتروکس ، عمق قابل دسترسی غواصان زیر آب را محدود می کند. در سال 1924 نیروی دریایی ایالات متحده شروع به بررسی احتمال استفاده از هلیوم کرد و پس از آزمایشات حیوانی ، افراد با تنفس هلیوکس 20/80 (20٪ اکسیژن ، 80٪ هلیم) با موفقیت از غواصی عمیق خارج شدند ، [38] در سال 1963 غواصی اشباع با استفاده از trimix در طی پروژه پیدایش ساخته شدند ، [39] و در سال 1979 یک تیم تحقیقاتی در آزمایشگاه هایپرباریک مرکز پزشکی دانشگاه دوک شروع به کار کردند که استفاده از تریمایکس را برای جلوگیری از علائم سندرم فشار خون عصبی شناسایی کرد. [40] غواصان غار استفاده از trimix را برای غواصی عمیق تر آغاز کردند و به طور گسترده ای در پروژه 1987 Wakulla Springs مورد استفاده قرار گرفت و به جامعه غواصی غرق شدگان در شمال شرقی آمریکا گسترش یافت.